Berritzeguneen sarea
Berritzeguneak
Berritzeguneak
Zonaka edota lurraldeka erabiliko diren tresnak dira hezkuntzaren berrikuntza eta hobekuntzarako, eta unibertsitatez kanpoko irakaskuntza-mailetara zuzendutako Laguntza Zerbitzu gisa jardungo dute.
Nork egiten du lana Berritzeguneetan?
Kidego eta hezkuntza maila ezberdinetako irakasleriak egiten du lan:
- Etapa ezberdineko aholkularitzak: Haur eta Lehen Hezkuntza, Bigarren Hezkuntza, Helduen Hezkuntza.
- Hezkuntza Berriztatzeko Zuzendaritzak bultzatutako programetako aholkulariak: hizkuntza normalkuntza, informazio eta komunikazio teknologiak…
- Hezkuntza Premia Bereziko aholkulariak.
- Idazkari-dokumentalistak.
Halaber, berritzegune batzutan LPZtik kanpo dauden hezkuntzako beste profesional batzuek egiten dute lan: irakasle-laguntzaileak, fisioterapeutak, logopedak, eskola ibiltarien koordinatzailea, gizarte egokitzepenerako teknikariak, etab.
Zein helbururekin sortu dira?
Eskola barrutiak bultzatzea.
Hezkuntz-bitartekotasuna berritzea eta hobetzea.
Irakasleriaren etengabeko gaurkotzeaz aritzea.
Hezkuntza-premia bereziak dituen ikasleriari erantzuna ematen laguntzea.
Berritzeguneak ondorengoen menpekoak izango dira...
Egituraz, dagokion Hezkuntzako Lurralde Ordezkaritzarenak.
Ihardutzez, Hezkuntza, Hizkuntza Politika eta Kultura Saileko Hezkuntza Berriztatzeko Zuzendaritzarenak.
Laguntza zerbitzuen historia...
Laurogeiko hamarkadaren erditsuan, Administrazioak hezkuntza komunitateak Hezkuntza Laguntza Zerbitzuen sortzearen beharrarekiko zuen sentimenduari jaramon egin zion. Hura Europako gainerako estatuetan bazegoen baina Espainako Estatuan erabat berritsua zen zerbait zen.
Eusko Jaurlaritzaren Hezkuntza Departamentuak Orduan Aholku eta Baliabideetan Taldeak deitu ziren haiek sortzeko erabakia har zezan hainbat arrazoi batera gertatu ziren: [CAR/ABT]:
- Oso gutxi zehazturiko funtzioak zituzten eta nahikoa barreiaturik zeuden beste zerbitzu batzuk bateratzearen beharra.: Talde Multiprofesionalak, Euskarazko koordinatzaile Taldeak...
- Gure Elkarte Autonomoan ugaritzen ziren esperientzi, jardunaldi, formakuntza planak eta antzerakoen jarraipena eta orokortzearen beharra.
- Ikastetxeei baliabide didaktikoen eskeintza eta ikastetxeetan bazeuden baliabideen gauzatze didaktikoarekiko laguntzaren ematea.
- Gizartearen bilakaera berak ikastetxeetan sortu arazten zituen erronka berri desberdinei erantzutea: eskola antolamendua, eskola porrota, elebitasuna, gizarte arazoak, teknologi berrearen agerpena...
Egoera guzti hauek CAR/ABT deiturikoek, hezkuntza komunitatearen laguntzarako guneak izango ziren heinean, hainbat kontu aurrera eramateko bidea zabaltzen zituztela pentsarazi zuten: esperientziak bideratzerakoan, zerbitzuak koordinatzerakoan, prestakuntza zein berrikuntza ekintzak antolatzerakoan, besteak beste eta ahaztu barik ikastetxeetan bertan bai beren ezaugarriengatik bai beren prezio altuengatik eduki ezingo ziren baliabideak bertan horni zitezkkenik. Profesional zein material ikuspuntutik elkar-lanerako giro aproposa ematen zuten guneak ziren.
Xede hauekin, 1984ko urrian (27/7/1984ko Agindua) Elkarte Autonomoko hiru lurralde historikoetan sei zentru jarri ziren abian. Bertan lan egiten zuten hezkuntzako profesionalek, zuzendaritza batek koordinatuta, ondorengo ildo nagusiei arreta ematen zieten: berrikuntza (zientzia esperimetaletako eta ikusentzunezko baliabideetako teknikariak), integrazioa (talde multiprofesionalak) eta euskalduntzea (euskara koordinatzailea), orientabidea, informatika…
Hezkuntza Departamentuak, lau ikasturte haietan barrena garaturiko lanaren eginiko ebaluazioaren medio, Laguntza Zerbitzuen birmoldaketa bat beharrezkotzat jo zuen, bai azpiegituran eta bai funtzionamendu alorrean, beti gizarte eredu eta hezkuntza komunitate berriek eskatzen zituzten baldintza berrietara egokitu nahian. Gauzak horrela, 1988ko irailean, Centros de Orientación Pedagógica – Pedagogi Aholkularitza Tegiak [COP/PAT] deiturikoak abian jarri ziren.
Laguntza Zerbitzu berri hauen ezarpenak lehengo CAR/ABT-ek hasitako lana irmotu zuen. Irakasleriaren parte-hartze mailak gora egin zuen nabarmenki, ohartu zena bai formakuntza ekintzetan zein ikastetxeetan garaturiko berriztatze ekintzeta nola baliabideen mailegutzan.
LOGSE deituriko legearen ezarpenak euren egitura indartzea ekarri zuen, curriculumaren aholkularitza eramateko ardura zuten hainbat kolaboratzaile erantsiz (Formakuntza Plan Intentsiboa zelakoa). Handik aurrera COP/PAT-ak erreformaren ezarpanaren erreferente nabari bihurtu ziren eta hori erreforma horren Alberdi desberdinetan: aholkularitza, prestakuntza, esperientzien elkar-trukaketan, baliabideen ekarpena eta abarrekoak. Hezkuntza Erreformaren edukin eta printzipioetan irakasleriaren murgilketa helburu zuen PIF-a deiturikoan bidez aholkulariek zuten ikastetxeetan etengabeko presentziak erreformak bultzatu nahi zuen ikaste-irakaste prozedurekiko hausnarketa sakona ekarri zuen. Tutoreta-lan hau, lau ikasturteetan zehar, oso garrantzitsua izan zen, ikastetxeetan lan taldeen bidezko lan-kultura bultzatuz eta ikastetxeetan formakuntza ekintzak sortuz. Hezkuntza Departamentuaren ekimen honen esku ikastetxeetan hain harrera ona eduki zuen Ikastetxeko Prestakunta Proiektuak eta Hezkuntza Berriztatzeko Proeiktuen deialdia etorri zen.
90-ko hamarkadan zerbitzu hauen benetako finkapena izan zen: ekintza plangitza zabala, ikastetxeetan etengabeko eta oso ondo baloratutako presentzia, ekintza eta eskuhartzeen kopuru izugarri altua, esperientzien bultzatze iraunkorra, eskeinitako baliabide didaktikoen eta euren erabiltzaileen tamaina gero eta handiagoa,... Helburuak lortuz joan zen baina gure gizarteak aldaketak eta egokitzapenak exijitzen zituzten beste behar batzuk eskatzen zituen: genero eta hezkidetza perspeKtiva, kulturartekotasuna eta zeharrkako baloreak, kalitatea eta hezkuntzaren hobekuntza, elkarbizitza, informazioaren gizarten murgildura,... Giza ingurune honi jaramonik eginez Hezkuntza Departamentuak programa batzuetan oinarrituko ziren Ildo Nagusi batzuk bultztazea erabi zuen eta horrek Laguntza Zerbitzuen beste birmoldaketa bat ekarri zuen.
Honela, 2001ko apirilean Prestakuntzan eta Hezkuntzaren Berrikuntzan Laguntzeko Zentroak (BERRITZEGUNEAK) abian jarri ziren non ohizko hezkuntza premia bereziko eta arloko aholkularitzez gain bai Berrikuntza progrmak xede zuten eta bai hezkuntza etapa desberdinak atenditzen dituzten beste aholkularitza berri batzuk sortu ziren. Azpiegitura berria eta Euskal estola Publikoaren Legetik egozten zen aholkularien egoera administratibo berri batetan oinarriturik, 2001ko irailean Berritzegune hauen ibilaldia hasi zen.
Aurreneko seiurtekoan zehar lorturiko eskarmentuak bultzaturiko agokitzapen batzuen ostean, 2009. urtean 40/2009 Dekretua, otsailaren 17koa, Berritzeguneen egitura, antolaketa eta funtzionamendua arautzekoa] etapako aholkularitzak indartu nahi zuen berrantolatze bat gauzatu zen, etapako aholkularitza hauek Hezkuntza Departamentuak lehensturiko ildo eta programak bultzatzearen ardura hartuko zutelarik. Halaber, Dekretu honen arabera, Berritzegune Nagusia sorte zen, Euskal Autonomia Erkidego osoa izango haren eskumenpeko lurralde-eremua duena.
Berritzeguneetako lanpostuen zerrenda 41/2009 Dekretua, otsailaren 17koa, onartu zuen.
Legeria Berritzeguneen zereginak